VLAK

VIRGINIE BAILLY, MARC CRUYSBERGHS, MICHEL HELSEN, STEFAN SERNEELS, VEERLE STEVENS

DEZE TENTOONSTELLING TOONT WERK VAN VIJF KUNSTENAARS, GEBOREN BEGIN JAREN '60 TOT HALF 1970 VAN VORIGE EEUW.

ELK VAN DE EXPOSANTEN HEEFT EEN EIGEN BEELDTAAL, VISIE EN TECHNIEK ONTWIKKELD.

DE ONTMOETING VAN RECENTE WERKEN VAN DEZE KUNSTENAARS IN DE RUIMTES VAN EXPO DE HALLE BIEDT EEN ZINDEREND SCHOUWSPEL VAN VISUELE EN SPIRITUELE PRIKKELS.

Virginie Bailly (°1976)

De werken van Virginie Bailly vloeien naar eigen zeggen voort uit “de bevraging en ervaring van de omgevende ruimte” en “de vertaling daarvan in een beeld.” In het spoor van de moderne traditie wapent Bailly haar blik om vat op haar omgeving te krijgen, maar tegelijk beseft ze dat ze zich als een blinde mier in een steeds meer complexe en onoverzichtelijke omgeving bevindt.

Ze vat de creatie van haar beelden op als een dynamische, procesmatige constructie, met een aantal vaste componenten maar zonder plan, opgebouwd uit verf, kleur en de beweging waarmee die op doek gezet worden. Meestal startend van de impressie van een fotografisch beeld, begint ze een proces waarin de lichtintensiteit een centrale rol speelt en waaruit geleidelijk, in een opeenvolging van min of meer transparante lagen, in een wisselwerking tussen handelen en laten gebeuren, tussen vol en leeg, een “filter” tot stand komt: “een filter die het beeld verzacht, vertroebelt of versplintert.”

Marc Cruysberghs (°1962)

Hij vertrekt meestal van een groot onderliggend beeld, met daarover een collage van kleinere beelden die los lijken te staan van de achtergrond. De werken krijgen geen titels en de verantwoordelijkheid om verbanden te leggen en betekenissen te vinden ligt volledig bij de toeschouwer.

Marc citeert uit andere culturen en verwijst naar het verleden. Het surrealisme staat grijnzend achter een hoekje, er worden beelden geïmporteerd uit Afrika en Indonesië. Zo ontstaan, in nieuwe verbanden, vervreemdende toestanden.

Realistische figuratie glijdt voortdurend weg naar abstractie. Dingen worden ideeën.

Aan de basis ligt het creëren en het combineren van interessante vormen, gevuld met personages. Als grote vlekken liggen ze op een onderliggend tafereel, gaan een dialoog aan met die basis en met elkaar. Marc werkt sterk grafisch en vlakmatig. Expressie is belangrijk, maar die wordt weloverwogen onderdrukt in grote terughoudendheid. Opvallend is de confrontatie van geometrie en organische vormen, van strakheid en koelheid tegenover een voelbare warmte.

Michel Helsen (°1962)

In installaties, objecten en schilderijen confronteert Michel Helsen ons met vage herinneringen, verwarringen en droombeelden.
In de nieuwe reeks "Larumse Heide" neemt Helsen ons mee op verkenning in de natuur en gaat hij letterlijk op pad met doek en verf. Zijn werk is echter verre van impressionistisch.

Helsen plaatst een schildersdoek op een weide vol bloemen, onder een boom rolt hij door de afgevallen bladeren, of waagt hij zich op een grote mierenhoop.

Hij neemt letterlijk samples van de natuur op een groot doek, dat eerst bewerkt is met een basiskleur, variërend van donkergrijs over diep rood, oker of sapgroen…

Dankzij het grote formaat (twee en een kwart vierkante meter) wordt je hele gezichtsveld ingenomen, je wordt als het ware in het doek gezogen en dus ervaar je een sterke aanwezigheid van deze specifiek gekozen plek in de natuur.

Een bijna willekeurig lapje grond wordt zo een sterk beeld.

Stefan Serneels (°1968)

Het werk van Stefan Serneels toont een duister, onheilspellend universum. De kunstenaar tekent en schildert steeds met een onderhuidse dreiging. Op het eerste gezicht lijkt het alsof er iets niet klopt in zijn composities. Lege trappenhuizen, huiselijke interieurs, verwrongen perspectieven en onherkenbare enigmatische figuren zijn de voornaamste elementen van Serneels’ werk.

Het kleurenpalet in zijn schilderijen en tekeningen beperkt zich doorgaans tot zwart en wit. Het licht komt enkel door de uitsparingen op de witte ondergrond. Alles draagt bij tot de vervreemding, het surreële en het onderbuikgevoel van verontrusting dat zijn werk kenmerkt. Zelf is de kunstenaar niet happig om zijn associatieve, onderbewuste droomwereld expliciet te duiden. Liever laat hij zijn ambigue werk ongestoord groeien en broeien. Als toeschouwer word je meegenomen op een zinderende trip door zijn labyrintisch oeuvre.

Veerle Stevens (°1972)

Nostalgie, een knipoog en een vleugje weemoed...

Haar artistiek werk strekt zich uit over verschillende disciplines: vrije grafiek, tekenen, schilderen en fotografie. Alledaagse thema's en een figuratieve beeldtaal typeren haar werk. Sinds enkele jaren verdiept ze zich in de schilderkunst.

Inspiratie vindt ze vaak op rommelmarkten en in tweedehandszaken. Decoratieve spullen uit vervlogen tijden die eens modieuze eyecatchers waren, maar die nu worden thuisgebracht onder de noemer "fout", krijgen een eerherstel. De afdankertjes worden meestal centraal in het beeldvlak gezet en vereeuwigd in een beperkt kleurenpalet. Dit resulteert in een bizarre esthetiek doorspekt met nostalgie, een knipoog en een vleugje weemoed.

De schoonheid van de (wan)smaak.